دو ركـعت است مى‏خوانى درهر ركعت سوره حَمْد را تا اِیَّاكَ نَعْبُدُ وَاِیَّاكَ نَسْتَعینُ و چون به این آیه

رسـیـدى آنـرا صـد مـرتـبـه مى‏گوئى و در مرتـبـه آخـر ســوره را تـمـام مى‏كنى پـس  قُلْ هُوَ اللَّهُ

اَحَدٌ را یكبار مى‏خوانى و چون از نماز فارغ شدى این دعا را مى‏خوانى:

 

 اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطآءُ وَ ضاقَتِ الأَرْضُ بِما

خدایا بلاء و گرفتارى بزرگ شد و درد پنهان آشكار گشت و پرده از روى كار برداشته شد و زمین با فراخیش تا آسمان بر ما تنگ شد

 

 

 وَسِعَتِ السَّمآءُوَ اِلَیْكَ یا رَبِّ الْمُشْتَكى‏ وَ عَلَیْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَةِ وَالرَّخآءِ

و شكوه ما اى پروردگار بسوى توست و اعتماد در سختى و آسانى بر تو است‏

 

 

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ‏مُحَمَّدٍ الَّذینَ اَمَرْتَنا بِطاعَتِهِمْ وَعَجِّلِ اَللّهُمَ‏

خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد آنان كه ما را به پیروى ایشان مأمور كردى و شتاب كن خدایا

 

 

 فَرَجَهُمْ بِقآئِمِهِمْ وَ اَظْهِرْ اِعْزازَهُ یا مُحَمَّدُ یا عَلىُّ یا عَلِىُّ یامُحَمَّدُ اِكْفِیانى‏

در فرج ایشان بوسیله قائمشان و عزتش را آشكار كن اى محمد اى على اى على اى محمد مرا كفایت كنید

 

 

 فَاِنَّكُما كافِیاىَ یا مُحَمَّدُ یا عَلىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اُنْصُرانى‏ فَاِنَّكُما ناصِراىَ‏

كه كفایت كننده‏ام شمائید اى محمد و اى على، اى على و اى محمد مرا یارى كنید كه یاور من شمائید

 

 

 یامُحَمَّدُیاعَلىُ‏یاعَلِىُ‏یامُحَمَّدُاِحْفَظانى‏فَاِنَّكُما حافِظاىَ یامَوْلاىَ یاصاحِبَ الزَّمانِ‏

اى محمد و اى على، اى على و اى محمد نگهداریم كنید كه نگهدارم شمائید اى مولاى من اى صاحب الزمان‏

 

 

 یا مَوْلاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ یا مَوْلاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ

اى مولاى من اى صاحب زمان اى مولاى من اى صاحب زمان پناه خواهم‏

 

 

 الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْنى‏ اَدْرِكْنى‏ اَدْرِكْنى‏ الأَمانَ الأَمانَ الأَمانَ‏

پناه خواهم پناه خواهم دریابم دریابم دریابم امانم ده امانم ده امانم ده‏

حتما بخوانید و ما را هم دعا کنید - التماس دعا

 اَللهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

درخواست صبر [38]

 از وظایف مؤمن آن است که در زمان غیبت از درگاه خداوند عزوجل بخواهد که او را در مواقعی که وظیفه اش صبر کردن است به     آن توفیق دهد، هم چنان که در دعاهای رسیده از معصومین علیهم السلام این مطلب وارد شده است.

در کتاب کافی از امام صادق علیه السلام روایت کرده که حضرت فرمود: «خداوند رسولان خود را به مکارم اخلاق اختصاص داده پس خودتان را بیازمائید که اگر در شما آن اخلاق بود، پس خداوند را حمد گوئید و بدانید که آن از خوبی شما است و اگر آن اخلاق در شما نبود، پس از خداوند مسألت نمائید و برای دستیابی به آنها به درگاه خداوند التماس کنید سپس آن حضرت ده چیز را شمرد: یقین، قناعت، صبر، شکر، خویشتنداری، خلق نیکو، سخاوت، غیرت، شجاعت و مروت.»[39]

 

امام زمان دوستت دارم به خاطر اینکه ...
همه تنهایند ولی فکر می کنن تو تنهائی( کسی که خدا را داره تنا نمی مونه)
همه فکر می کنند منتظرند ولی در واقع تو منتظر اونایی تا ازت کمک بخوانو بیائی.
همه فکر می کنند تو خورشید پشت ابری ولی تو خورشیدی هستی که همه بهت پشت کردند و سمت دیگه دنبالت می گردند.
همه در حق ولایتت خیانت می کنند ولی تو در حق ولایتشون رفاقت می کنی.
همه وقتی شکمشون سیره و دنیا به کامشونه یادت می کنند ولی تو هر وقت گرسنه و نیازمندیم یادمون می کنی.
همه تو تخیل و رویاشون باورت دارند ولی تو تو واقعیت و حقیقت باورمون داری. ( که بالاخره از خواب غفلت بیدار می شیم)
همه وقتی گناه می کنند از ترس اومدنت دعا نمی کنند ولی تو وقتی گناهانمونو می بینی پیش خدا دعامون می کنی.
همه با فکر این که حالا حالاها نمی ایی سفرت را دراز می کنند ولی تو با فکر این که هر وقت کمک بخواهید میام سفرت رو کوتاه می کنی.
همه وقتی تو را می خوان که بدونن با اومدنت یه چیزی گیرشون میاد ولی تو وقتی ما را می خواهی که بدونی با اومدنت یه چیزی گیر ما میاد.
همه اومدنت را یه افسانه می دونن ولی تو نیامدنت را افسانه می دونی.( وعده خدا که دروغ نمی شه)
همه می خوان بدونن وقتی میای چکار می خوای بکنی ولی تو می خوای بدونی وقتی میای چکار نباید بکنی.
همه می گن منتظریم، منتظر یه نفر که قراره بیاد ولی تو می گی منتظرم منتظر همه ادمهای دنیا که قراره بیان.
امام زمان دوستت دارم به خاطر اینکه همه اینها را می دونی بازم می خوای بیای.

مهدی جان سلام علیکم،

آقا جان قرار است با زبان الکن و قاصر خود با تو دقایقی سخن بگویم اما نمی دانم به جز عشق، دوستی و معرفت با تو از چه سخن بگویم؟

ای عزیز محفل و آرامش دل! با تو چگونه سخن بگویم، که بغض نبودنت سخت گلویم را می فشارد، این لحظه که برای تو نامه می نویسم، دانه های اشک چشم گنهکارم می باشد که یاری ام می رساند.

آقاجان من کنیزم و تو مولای من. من گنهکارم و تو سراسر نور و عشق؛ پس چگونه با وجود این همه عظمت در وجود تو و این همه حقارت در وجود من، این کنیزک ناچیز با تو سخن بگوید. آقا از دلتنگی هایم برایت سخن بگویم یا از لحظاتی که با یاد تو به خلوت می نشینم و گنجینه اسرارم را تنها برای تو می گشایم؟ اما از هرچه و هر لحظه که بگویم بازبا تو بودن برایم همه شوق و سیر به ملکوت می باشد، پس فرق ندارد که از چه سخن بگویم.

ای محبوب دل ای راز درون کی از ره خواهی آمد؟ و گرد و غبار انتظار را از دیدگان پر درد ما خواهی زدود؟ و کی بوته انتظار ما به ثمر خواهد رسید؟ و میوه ظهور چیدنی خواهد شد؟

مولا و مقتدای من می دانی که تا چه حد به تو عشق می ورزم و آرزوی جان فشانی در راه تو را دارم. زندگی بدون تو لحظه ای برایم شیرین نیست، حتی اگر تمامی نعمت های خداوند سبحان مرا در خود غرق ساخته باشد، من غرق در دریای رحمت حق و غوطه ور باشم، چرا که تو مالک اصلی(بعد از خدا خداوند لم یزل) و قاصد به حق و خلیفه الله در زمینی، پس این زمین بدون مالک را دریاب که بی شک محتاج وجود پر تلالو توست. ای کاش می دانستم که مرا به کنیزی خویش خواهی پذیرفت یا نه؟

مولا جان مرا دریاب که دل دریایی من بی تو مردابی بیش نیست و مرا دریاب که در رکاب یاران تو شهیده راه حق و عدالت گردم، بیا بیا تا جان را عدالتی شیرین بخشی.

«محبت» واژه‌ای زیبا است و ابراز محبت، بین دو محبوب پیوند عاطفی عمیق بین آنها برقرار می‌كند. محبت یك ویژگی اخلاقی دو سویه است كه از چشمه‌سار عشق درونی می‌جوشد. محبت امام زمان(علیه السلام) به دوستان و شیعیان خود، شعبه‌ای از چشمه سار محبت خدا و ندا است و درخت زندگی را آبیاری می‌كند اگر پیوند ما با امام زمان(علیه السلام) محكم، استوار و دائمی باشد، پیوند آن امام همام با ما نیز همین‌گونه خواهد بود. بلكه بندگان الهی در هر صف كه باشند حتی در جرگه گناهكاران ـ با فرض پشیمانی از گناه ـ محبوب خدا خواهند بود و محبوب خدا همیشه مورد عنایت و لطف و نظر خواصان درگاه معبود به ویژه آخرین وصی حتی و ذخیره الهی در زمین، حضرت مهدی(علیه السلام) ـ خواهند گرفت.
امام رضا(علیه السلام) می‌فرمایند: «از نشانه‌های امام .... ولایت او بر مردم، از ولایت آنها بر خودشان بالاتر، از پدر و مادر بر آنها مهربان‌تر و دلسوز‌تر است». (من لا یحضر الفقیه ـ ج4/ص419).
حال اگر در این سخن نیك بنگریم، خواهیم فهمید توجه اما به شیعیان چقدر زیاد است كه از توجه و علاقه پدر و مادرشان (بیشتر است).
فرزند هر چه در حق پدر و مادر خود نامهربانی و جفا كند، باز هم آنان او را فرزند خود می‌دانند و او را دوست خواهند داشت. علاقه و دوستی امام(علیه السلام) از این هم بالاتر است. زیرا امام خلیفه خدا در بین مردم است و صفات خدا را در مرتبه اعلا جلوه‌گر می‌سازد از این رو باید رئوف‌ترین باشد و صفت رحمانیت و رحیمیت الهی را به آنها منتقل كند.

 

ائمه(علیهم السلام) خود به یاران می‌فرمودند: «اگر شما بیمار شوید ما نگران و بیمار می‌شویم و اگر شما در صحت و شادی باشید ما نیز خوشحال هستیم». خود آن حضرت در نامه برای عالم بزرگ شیعه شیخ مفید، می‌نویسند: «فانا نحیط علماً بأبنائكم و لایعزب عنا شیء من اخباركم»؛ «ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نمی‌ماند».
و اضافه می‌فرمایند: «ان غیر مهملین لمراعاتكم و لا ناسین لذكركم و لولا ذلك بكم الاواء و اصطلمكم الاعداء»؛ « ما در رسیدگی و سرپرستی شما كوتاهی نكرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم. اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمن شما را ریشه كن می‌ساخت». (احتجاج طبرسی، ج2، ص596).
نشانه دوستی واقعی، خیر خواهی و هدایت به خوبی‌ها نجات دادن از خطرات و دور كردن از دام‌های شیطان است. در زندگی ما بسیار اتفاق می‌افتد كه گاهی دچار تردید در انتخاب خوب و بد می‌شویم و سر انجام راه صحیح را انتخاب می‌كنیم. این هدایت از ناصیه والی و سرپرست ما امام زمان(علیه السلام) است.

گاهی در مشكلات سخت گرفتار می‌آییم و ناگهان به طریقی مشكل ما حل می‌شود. این نجات از ناحیه آن یوسف زهرا(علیه السلام) است. ممكن است دام شیطان ما را گرفتار سازد و سرانجام از آن رهایی پیدا كنیم؛ این رهایی از دعای امام زمان(علیه السلام) درباره ما است. باید به این شهود برسیم كه دائما در زندگی مورد عنایت و لطف آن حضرت هستیم تا پی دوستی واقعی او ببریم. همه اینها نشانه دوستی واقعی یوسف فاطمه در حد اعلای محبت، نسبت به شیعیان و دوستداران، بلكه نسبت به تمامی انسان‌های موحد و خداپرست است.
محبت و دوستی از منظر قرآن و اهل بیت(علهم السلام):

دوستی و محبت گرایش و جاذبه‌ای بین محب و محبوب است. دوستی واقعی امری دو سویه و طرفینی است. هم جاذبه و توجه از سوی محبوب لازم است و هم تلاش و جلب توجه از سوی عاشق.
تا كه از جانب معشوق نباشد كششی
كوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
محبت و توجه خدا به بندگان، امری مداوم و همیشگی است. خداوند تمام بندگان خود را دوست دارد، در قرآن كریم آیات بسیار زیادی در این مورد آمده است» مانند «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ»(آل عمران، 76)؛ « إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»(بقره، 195)، « إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ»(بقره،222).
یعنی خداوند هم خوبان با تقوا و نیكوكار را دوست دارد و هم گناهكاران پشیمان را؛ اما برای دوستی متقابل با خدا شرطی وجود دارد و آن عمل كردن به فرمان‌های او است.

شرط دوستی واقعی، عمل به دستورات دین است كه از سوی پیامبر خدا برای بندگان الهی آمده است. قرآن كریم می‌فرماید: ای پیامبر به مردم بگو: « إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْكُمُ اللَّهُ»(آل عمران، 31) «اگر خدا را دوست دارید، پس از من پیروی كنید تا خدا هم شما را دوست دارد». بر اساس آیات قرآن كریم، دوام و پایداری دوستی با خدا، در اثر پیروی از پیامبر او حاصل می‌شود.
اما پیروی عملی از پیامبر خدا، در اثر اطاعت عملی از جانشینان حقیق از یعنی امامان معصوم(علیهم السلام) است و بر اساس دلایل قطعی و روایات صحیح و غیر قابل انكار، آخرین جانشین پیامبر خدا، حضرت مهدی(علیه السلام) است؛ همان گونه كه پیروی عملی از پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) باعث استمرار دوستی بین بنده و خدا می‌شود، پیروی عملی از امام زمان(علیه السلام) (عمل به دستورات دین و كسب رضایت آن حضرت)، این دوستی را پایدار می‌سازد. برای كسب رضایت و پیروی ازحضرت در زمان غیبت كبری، باید از سخنان و احادیث امامان(علیهم السلام) پیروی كرد.

پیام‌ها و دستورات امام زمان(علیه السلام) در زمان غیبت صغرا كه توسط چهار نایب و نماینده مخصوص آن حضرت به ما رسیده ـ وظیفه ما را برای زمان غیبت كبری، مشخص كرده است. امام زمان(علیه السلام) در یكی از پیام‌های خود برای شیعیان به نایب چهارم نوشته‌اند. «در زمان غیبت كبری ـ كه من از دیده عموم مردم پنهانم ـ از نائبان و جانشان عام من پیروی كنید و آنها را رهبر خود قرار دهید». مراد از نائب عام امام زمان(علیه السلام) فقیهان و مراجع تقلیدند و به طور خاص كسی است كه رهبر و ولی فقیه در جامعه اسلامی توسط مجتهدان تعیین شده باشد. «..... و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی روات حدیثنا فانهم حجتی علیكم و انا حجة الله علیهم .... » (بحار الانوار، ج53، ص181).

 

 

و همچنین امام زمان(علیه السلام) در نامه خود به شیخ مفید می‌فرمایند: «فلیعمل كل امرء منكم بما یقرب به من محبتنا و لیتجنب ما یدنیه من كراهتنا و سخطنا»؛ «هر یك از شما شیعیان باید اعمالی انجام دهد كه دوستی ما را به دنبال آورد و از اعمالی كه باعث نارحتی و عدم رضایت ما است دوری كند».(احتجاج، ج2، 599)؛
نكته: یكی از عاشقان اهل بیت(علیهم السلام) مدت زیادی آرزوی دیدن امام زمان(علیه السلام) را داشت و در هجر محبوب می‌سوخت؛ اما موفق نمی‌شد. سر انجام روزی امام زمان(علیه السلام) را در بازار آهنگران نزد پیرمرد قفل سازی دید كه در امور دینی و معامله با مسلمین دستورات دین را كاملا عمل كرد حضرت به آن فرد فرمودند: اگر مانند این قفل ساز باشید، ما به عیادت شما می‌آییم؛ لازم نیست برای ملاقات با ما خود را به زحمت و سختی بیندازید.(كیمیای سعادت، ص41، به نقل از سرمایه سخن، ج1، ص611).

امشب به سرم زد که ز دلدار بگویم

ز آن چهرة زیبا که سحر جلوه گر آمد

تا مصر وجود آمده از وادی کنعان

دل همچو زلیخا شده از ماه جمالش

با عمزة چشم سیه اش میکده آشفت

برگونة او محور عشق است مجسم

شرحی کنم از طاق دو ابروی کمانش

گر یار پسندد ز رخ یار بگویم

هر بار زبان بستم  و این بار بگویم

با اهل دل از یوسف بازار بگویم

سرمست ز هنگامة دیدار بگویم

از دیدة آن نرگس خمّار بگویم

از خال لب و آن همه اسرار بگویم

زآن زلف کمند و گل رخسار بگویم 

با بال شکسته پرواز کردن هنر است

 

السلام علیک یا صالح المهدی

برچسب‌ها: هنر,

طبيبم داده پيغامم بيا دارويت آماده است 
من از شرمي كه دارم از رخ عطار مي ترسم 
من از اشكي كه مي ريزد ز چشم يار مي ترسم 
 از آن روزي كه اربابم شود بيمار مي ترسم 
رها كن صحبت يعقوب و دوري زن و فرزند
من از گرداندن يوسف سر بازار مي ترسم 
هزاران بار خود را نوكر اين خاندان خواندم 
از آن روزي كه اين منصب شود انكار مي ترسم 
همه گويند اين جمعه بيا، اما درنگي كن !
از آن كه باز عاشورا شود تكرار مي ترسم

برچسب‌ها: یا مهدی,

دلم مثل غروب جمعه ها دارد هوایت را
کجا واکرده ای این بار گیسوی رهایت را؟
کجا سر در گریبان بردی و یاد من افتادی
که پنهان کرده باشی گریه های های هایت را
خیابان «ولی عصر» بی شک جای خوبی نیست
که در بین صداها گم کنی بغض صدایت را
تو هم در این غریبستان وطن داری و می دانی
بریده روزگار بی تو صبر آشنایت را
نسیمی از نفس افتاده ام از نیل ردّم کن
رها کن در میان خدعه ماران عصایت را
نمی خواهم بجنگم در رکابت... مرگ می خواهم
به شمشیر لقا از پی بخشیدم عطایت را
فقط یک بار از چشمان اشک آلود من بگذر
که موجا موج هر پلکم ببوسد جای پایت را...
... گل امّید را در روز بی خورشید خیری نیست
شب است و می کشی روی سر دنیا عبایت را

برچسب‌ها: بيا, امام عصر, مهدي, دلتنگ,