در دوران رسالت حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی (ص) در مدینه, این حدیث را اصحاب پیامبر بارها به گوش شنیده اند که قائم آل محمد (ص), نهمین فرزند از نسل حسین (ع) است (۱) و در ادوار بعدی مکرر آن را ضبط کرده اند و از فردای رحلت پیامبر که کودتاگران سقیفه با زمینه چینی قبلی ادامه رسالت را به ظاهر از مسیر تعیین شده الهی خارج و آنرا به دستان ناپاک و ناتوان غاصبین (و نه خلیفه حقیقی) سپردند، آینده اسلام و مسلمانان دستخوش دو گونه ترسیم در چهره اسلام و مسلمانان گشت: چهره ای که می توانست ادامه ولایت الله در بین جمیع مسلمانان باشد؛ و چهره ای که کم عیاران و بی عیاران از رنگ درون آلوده خویش به چهره پاک و قدسی دین می زدند و ضمن آلوده کردن دین، مسلمانان را نیز به انحراف و سوء برداشت هدایت می کردند.

متناسب با زاویه انحرافی که از مبداء ترسیم اولیه دین شروع می شد، آرایش منحرفین بر علیه جانشینان پیامبر, یعنی امامان بر حق شیعه بیشتر و بیشتر می شد. هر چه زمان می گذشت این دشمنی شکاف بیشتری می یافت و اساس آن نیز در ارزش های تعریف شده دین بود که دستخوش حکام به ظاهر مسلمان اموی و عباسی بود که به جای تأسی از سیره پیامبر در مدینه النبی، جای در پای سلاطین و فرمانروا­یان (طاغوت) عصر خویش می گذاشتند.

این دشمنی ها به زندان، شکنجه، تبعید امامان، علویان و پیروانشان ادامه یافت و با شهادت امامان راستین شیعه، نابودی چهره واقعی دین اسلام را نشانه رفته بود؛ بالاخص در زمان امامت امام حسن عسگری (ع) که بر اساس احادیث پیامبر اسلام و روایات اهل بیت (که البته در باطن به حقانیت شان اقرار داشتند) فرزند ایشان یعنی مهدی موعود را انتظار می کشیدند و شنیده بودند که به دست ایشان دین خدا استوار و جهان پر از عدل و داد می کند. آنان که بین حیات سیاسی خود و تولد امامی که عهده دار تحقق اسلام راستین است، اختلافی غیر قابل حل می دیدند, در صدد بر آمدند تا مانع تحقق این بشارت عظیم گردند. آنان امام حسن عسگری را به سامرا، شهری که محل استقرار ارتش بنی عباس بود, تبعید و در آنجا او را تحت نظر گرفتند تا مانع تولد فرزند ایشان گردند.

شیوه عمل همه ظالمان و حاکمان تاریخ مشابه هم بلکه عین هم می باشد. هرگاه فرعون ها توانستند مانع تولد موسی ها (ص) و عیسی ها (ص) گردند, بنی عباس دون نیز می توانست مانع تحقق اراده خداوند شود. علیرغم بسیج همه نیروها توسط دشمنان دین خدا حجه ابن الحسن العسگری (عج) متولد و پس از شهادت امام حسن عسگری (ع) امامت شان شروع و ولایت شان بر هستی ثبت و عالم خلقت بهرمند از فیض وجود مبارک ایشان گردید؛ و تاکنون نیز امامت شان پایدار و برقرار است.

اکنون ما که در عصر ظهور مبارک امام زمان (عج) قرار داریم, باید به هوش باشیم که اوضاع امروز ما شبیه به سال های امامت امام حسن عسگری (ع) می باشد:

قدرت های مسلط جهانی به این موضوع واکنش نشان داده و با بررسی موضوع در ابعاد جهانی از منظر خویش سعی در مهار مهدویت و واکنش مردم به امام زمان و اصل انتظار دارند.

مسیحیان افراطی و صهیونیست ها در سودای جنگ آرماگدون، گردهمایی نموده و این تقابل را به انتظار نشسته اند.

حکام سلفی گستر، طالبان پرور و وهابی در جوامع اسلامی از اساس با این موضوع مخالف و با هزینه مخارج سرسام آور, سعی در مقابله با اندیشه انتظار و زدودن اندیشه ظهور امام در افکار مسلمانان را دارند .

حتی به این اقدامات بسنده نکرده و در عرصه نظامی نیز با تقویت افکار ضدشیعی و تربیت تروریست ها آنها را وادار به کشتن شیعیان و مقابله با ظهور امام زمان می نمایند؛ که سوریه مصداق بارز آن است و امروز به میعادگاه سلفی ها و وهابیون به تقابل با موج ظهور تبدیل شده است.

ای عزیزان و سروران من! شیعیانی که مخاطب این پیام هستید؛ ضمن تبریک به مناسبت آغاز امامت امام زمان, حضرت ولی عصر, مهدی موعود (عج) شما را به تفکر در اوضاع جهان فرا می خوانیم. خداوند اراده کرده است که به دست مولایمان, حضرت اباصالح المهدی (ع) جهان را پر از عدل و داد کند. بیایید این ایام طلایی را دریابیم و با آباد کردن خانه درون خویش به پیشواز ظهور و سربازی آن حضرت برویم.

(۱)

سلمان فارسی گوید: خدمت رسول خدا (ص) شرفیاب شدم، دیدم حسین (‌ع) روی زانوی آن حضرت است و پیغمبر خدا (ص) دیدگان او را می‌بوسد و می‌فرماید: «تو آقایی؛ تو آقا زاده‌ای؛ تو برادر شخص آقایی هستی؛ تو امامی؛ پسر امامی و برادر امامی؛ تو حجتی؛ پسر حجتی؛ و برادر حجتی؛ تو پدر نه نفر حجتی که نهمین آنها، قائم ایشان است» .(۱)

در کتاب «کمال الدین» از حضرت زین العابدین‌ (ع) و او از پدر بزرگوارش حسین بن علی ‌(ع) روایت کرده است که امیرمومنان علی ‌(ع) خطاب به وی فرمود: «ای حسین! نهمین فرزند تو، قائم به حق است. او آشکار کننده دین و گستراننده عدل است … » (۲)

در کتاب «ینابیع الموده»، از امام حسین (ع) روایت کرده است که فرمود: «بر جدم رسول خدا (ص) وارد شدم؛ آن حضرت مرا روی زانوی خود نشاند و فرمود: ای حسین! خداوند از صلب تو نه امام را اختیار نموده که نهمین آنها قائم ایشان است و منزلت همه، نزد خدا یکسان است» (۳)

و در کتاب «کفایه الاثر» از قول عبدالرحمان بن سلیط از حضرت امام حسین‌علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: «دوازده امام از ما هستند؛ اول آنها، امیرمومنان علی‌ (ع) و آخر آنها، نهمین فرزند من است. همو که به حق قیام می‌کند و خداوند به برکت وجود او، زمین مرده را زنده و آباد می‌کند و دین حق را بر تمام ادیان پیروز می‌گرداند, اگرچه مشرکان کراهت داشته باشند … » (۴)

پی نوشت ها:

(۱) ینابیع الموده، ج ۳، باب ۹۴، ص ۳۹۴، ح ۴۴؛ مقتل خوارزمی، ج ۱، فصل ۷، ص ۱۴۶٫

(۲)  کمال الدین، صدوق با ترجمه فارسی، ج ۱، ص ۴۲۱، ح ۲۶، باب ۲۷، و عربی باب ۲۵، ص ۳۰۴، ح ۱۶٫ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۳، ح ۴، اعلام الوری، ص ۴۲۶ و بشاره الاسلام، ص ۵۲٫

(۳)  ینابیع الموده، ج ۳، باب ۹۴، ص ۳۹۵، ح ۴۵ و در چاپ دیگر ص ۴۹۲٫

(۴) کفایه الاثر، ص ۲۳۲؛ منتخب الاثر، ص ۲۰۵، ح ۴؛ اعلام الوری، ص ۴۰۶؛ کمال الدین، ج ۱، ص

دیدی بچه کوچولوها چه جوری اب می خورن شش هفت ماهه هاشونو می گم اول بااون نگاه معصومشون به اب خیره میشن جوری که دلت می سوزه ومی خوای بهشون اب بدی وقتی می خوای  ابو بهشون بدی اول می خندن بعد با شور عجیبی برا اب دست وپا تکون میدن ولی وقتی ابو بهشون میدی یهو انگار نمی خوان اب بخورن انگار خجالت می کشن اب بخورن بعد اب می پره توگلوشون وبعد یه دل سیر گریه می کنن انگار شرم می کنن اب بخورن انگار دنبال بهانه می گردن که بادیدن اب بزنن زیرگریه وبرا اربابشون گریه کنن انگار یه غمی از اب رو گلوشون سنگینی می کنه اونا به یادعلی اصغر(ع)گریه می کنن کاش ما هم به اندازه اونا معرفت داشتیم ............                                                  

ماجرای خواندنی یک پینه دوز که امام زمان (عج) به سراغ او می‌رفت

شرح ماجرای خواندنی یک پینه دوز که امام زمان (عج) به سراغ او می‌رفت توسط مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهران

در زمان کودکی من، مرحوم والد ما با یکی از اولیاء خاصّ خدا ارتباط داشت. تشرّف آن ولیّ خدا به حضور امام زمان«صلوات الله علیه»، قابل انکار نبود. ایشان یک مغازة پـینه‏ دوزی هم در بازار داشت. حتّی ایشان می‏‌گفت: گاهی آقا شب‏های جمعه یک‏ دفعه می‏ آیند، می‏‌فرمایند: بیا برویم کربلا زیارتی کنیم و برگردیم. با آقا می‏‌روم کربلا و بر می‏‌گردم. این‏ها خواب و قصّه و داستان نیست.

مرحوم والد ما می‏‌گفت: آقا تشریف می‏‌آورند پیش ایشان، نه این، خدمت آقا برود. پدرم گفت که از او پرسیدم: فلانی! گفت: بله! گفتم: چه شده است که ایشان تشریف می‏‌آورند آنجا پیش تو؟! گفت: اتّفاقاً خودم همین سؤال را از آقا پرسیدم که چطور شده که شما می‏‌آیید اینجا پیش من احوالم را می‏‌گیرید؟ ایشان به من فرمودند: برای خاطر اینکه در تو هیچ هوای نفس نیست. وقتی از حبّ به دنیا تخلیه شدی، ولی الله اعظم دستت را می‌گیرند..

مگر کسی که حبّ دنیا، چه مالش و چه جاهش پیکره‌اش را گرفته باشد، می‌تواند خدمت امام زمان«صلوات الله علیه»، برسد تا حضرت ایصال به مطلوب بفرمایند؟!…

عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بی دل آشفته شود حس تو کجایی گل نرگس ؟به فدای نفسهای غریب تو که آغشته به حزن است زجنس غم و ماتم زده آتش به دل عالم و آدم مگر این روز و شی رنگ شفق یافته دست روی کدامین غم غضما به تنت رخت عزا کرده ای ای عشق مجسم که به جای غم شبنم بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت به فدای رخت ای صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم تویی آجرک الله عزیز دو جهان یوسف در چاه کنون شعله

عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است چرا آب به گلدان نرسیده است چرا لحظه باران نرسیده است به هر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است به ایمان نرسیده است و هنوزم که هنوز است غم عشق به پایان نرسیده است بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گم گشته کنعان نرسیده است ، چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است ، دل عشق ترک خورد گل زخم نمک خورد زمین مرد زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد زمین مرد خداوند گواه است دل چشم به راه است که در حسرت یک پلک نگاه است ولی حیف نصیبم فقط آه است تویی آئینه روی من بی چاره سیاه است

و جا دارد از این شرم بمیرم که بمیرم

  کربلا را دل تنگم...

در روزگاری زندگی میکنیم "زنـدگـــی" ميکنيم کـه:

هَرزگی "مـُـــــد" اســت (!)

بی آبرويــی "کلاس" اســـت (!)

مَســـــتی و دود "تَفـــريــح" اســـت (!)

رابطه با نامحرم "روشــن فکــری" اســت (!)

گــُـرگ بــودن رَمـــز "مُوفقيت" اســـت (!)

بی فرهنگی "فرهنگ" است(!)

پشت به ارزش ها واعتقادات کردن نشانه "رشد ونبوغ" است(!)
و......................

 

 

خدایا ممنون که نه باکلاسم نه روشنفکر ونه... 

فقط تو رو میخواهم؛ همینو و بس.